Dalawang Kuwento ng Pagnanasa

Si Robert, may pagka-chubby pero cute at laging naka-tucked in. Si Kyle, magaling sumayaw at pilyo.

Pareho kong kaklase ko sina Robert at Kyle noong high school . Si Robert, kaklase ko simula first year, pero nalipat siya ng section nung fourth year. Si Kyle, transferee, galing Maynila, lumipat sa probinsya namin nung second year. Lagi kong kagrupo si Robert sa mga class activities. Dahil halos magkasunod ang surname namin, magkatabi rin kami sa upuan. Maganda ang penmanship ni Robert, malinis, kagaya ng pananamit niya. Pino rin siyang kumilos. Ang pina-striking na feature ni Robert - ang mga mata niya. Enigmatiko. Kaya niyang makipag-sex sa pamamagitan ng tingin. Ganyan ka-expressive ang mga mata niya. Crush ng mga babae ang porma ni Robert. Plantsadong white uniform at fit na jeans. Sa school namin, basta puti ang top mo at nakasapatos, ayos na. Ang mga kaklase kong out na bading, pinagpipiyestahan ang bukol sa harap ni Robert.

Malibog si Robertpero discreet. Dahil kasagsagan ng hormonal changes ang high school, lagi nilang topic ang sex at pagbabate. Taga-pakinig lang ako. Madalas tahimik rin si Roberthabang nakikinig sa pagbibida ng iba naming mga kaklaseng lalaki pero alam kong ninamnam niya lahat ng karanasan nila na para bang magsisilbi niyang guide ang mga iyon sa sarili niyang ekplorasyon. Palaging sa likuran siya umuupo. At ilang beses ko siyang nahuling nagbabate sa loob ng klasrum.

Hindi ko alam kung paano niya nagawa iyon. Siguro'y talagang napa-discreet at madiskarte lang si Robert. Adventurous rin kasi ang iba naming mga kaklase. Pero si Robert ang pinaka-daring. May mga pagkakataong nagpi-precum pa siya at nasisilip namin ang ulo ng etits niya. Katuwaan lang ang lahat ng ito. For the boys din lang. Ewan ko kung nahalata ng mga kaklase naming babae.

Iba naman ang trip ni Kyle. May pagka-exhibitionist ang Manila boy. Nakita na yata ng mga kaklase namin lalaki ang pinagmamalaki niya, na talaga namang puwedeng ipagmalaki. Mas matangkad kay Robert si Kyle at mas lean rin ang katawan. Kung si Robert ay katawang Dominic Ochoa, Diether Ocampo naman ang kay Kyle. May pagka-vain rin si Kyle. Laging naka-ayos ang buhok nito at pinakaayaw niyang masagi o mahawakan iyon ninuman.

Si Kyle ang unang lalaking tumukso sa 'kin. Sa CAT training namin, niyaya niya akong sa kanila matulog dahil malapit ang bahay nila sa school. Hindi naman ako nagpatumpik-tumpik pa. Mag-isa lang noon si Kyle, dahil nagbabakasyon sa Maynila ang tatay at kapatid niya. Sa ibaba ng double-deck niya kami natulog. Hindi ko na pinag-isipan kung bakit at siyempre, wala akong angal. Habang nakahiga, nagkuwento siya ng crush niya sa school. Tinanong rin niya ako kung ano ang pakiramdam ng sex. Ano namang alam ko diyan, sabi ko. Natawa siya. Malikot ang kamay niya, palaging kumakambyo sa loob ng shorts niya.

Dahil na rin sa libog, inilabas niya ang bumubukol sa boxers. Para itong may spring board, umigkas papuntang tiyan niya. Wala akong ideya noon sa posisyon ng tite, kung paano ito dapat 'ilagay' sa loob ng briefs. Si Kyle ang nagturo sa 'kin na dapat raw naka-12 o'clock. Kaya naman pala, naturo paitaas ang kanya. Medyo nangatal ako sa sitwasyon. Alam kong tinutukso ako ni Kyle, ramdam ko iyon sa kung paano niya hinihimas ang junior niya habang painit nang painit ang usapan namin. Ipinakita niya rin sa 'kin ang pre-cum niya. Mas marami kesa kay Obet.

Walang nangyari sa amin ni Kyle. Ayokong masira ang reputasyon ko sa school lalo na't isa akong honor student. May mga pagkakataong nagpaparinig si Kyle na kung free ako, baka gusto ko raw siyang salsalin. Wala ring nangyari sa amin ni Robert, pero laging siya ang laman ng pantasya ko hanggang grumadweyt kami ng high school.

Pinsan

Tipikal na yata sa mga tulad ko (at dahil nagbabasa ka nitong blog ko, tulad natin) ang magkaroon ng kakaibang karanasan sa mga pinsang lalaki. Para bang sila ang dahilan kung bakit tayo sumubok sa bawal na laro. Nariyan ang bahay-bahayan na responsable sa pagkakahon at stereotyping. Mapalad ako kung tutuusin dahil hindi ako naging 'nanay.' Lagi akong baby, kalong-kalong ni 'Daddy'.

Hindi sa bahay-bahayan naganap ang mapangahas na exposure ng pinsan ko. Magha-hayskul siya noon, samantalang nasa ikatlong grado pa lang ako sa elementarya. Nagbabakasyon sila noon ng lola ko dahil summer. Sa karating probinsya sila nakatira at noon lang kami unang nagkita. Malaking bulas si insan. Maputi rin siya kesa sa karaniwan, dahil na rin siguro sa mas maayos na kalidad ng pamumuhay nila. Ang pinakatatandaan ko sa personalidad niya ay ang pagiging simpatiko niya. Masyado siyang palakaibigan. Sa ilang araw na pananatili niya sa amin, marami kaagad siyang naging kaibigan.

May maliit kaming tindahan dati sa tabi ng kalsada. Kapag umaga, ako ang nagbabantay, habang namamalengke si Ninang at abala sa trabaho si Ninong. Ang tindahan ay hindi konektado sa bahay namin. May kalayuan rin ito sa ibang bahay. Pero dahil malapit sa kalsada, madalas itong nadadaanan ng tao. Kagaya ng nakagawian, mag-isa lang ako nang umagang iyon sa tindahan. Wala ring gaanong namimili. Walang maisip na puntahan si insan kaya tumambay muna siya.

May pagkamaharot si insan. Palagi niya akong inaasar. Madalas niya akong kinikiliti. Malakas at nakakahawa ang kanyang bungisngis. Pinamumulahan siya ng mukha kapag tumatawa, nagkukulay lechon ang kanyang tenga. Sa kalagitnaan ng harutan nang umagang iyon, ipinakilala ni insan ang ari niya sa 'kin. Patawa-tawa siya habang iwinawasiwas ang pagkalalaki sa harapan ko. Noon ko unang makakita ng tuling putotoy. Dahil first time, hindi ko makakalimutan ang itsura niyon.

May kalakihan. Mamula-mula. Matigas. Makintab.

Isubo ko raw. Nagtanong ako. Bakit? Sabi niya, basta. Ginawa ko naman. Pero hindi ko sinipsip. Hindi ko pa alam na puwedeng sipsipin 'yun. Sa katunayan, kinagat-kagat ko pa. Nakiliti at tumawa nang malakas si insan. Hindi ko na matandaan kung ano ang sumunod na nangyari. Pero sigurado akong hanggang doon lamang iyon. Hindi na rin iyon naulit pa.

Iyon na rin ang huli naming pagkikita. Nang bumalik sila ng lola sa kanilang probinsya, tuluyan na kaming nawalan ng komunikasyon. Hindi rin kasi mahilig sa reunion ang pamilya namin kaya talagang wala kaming paraan para makipagkumustahan.

Ang balita ko, isa na siyang seaman ngayon.

Kung Paanong Nagsimula ang Lahat

Kung bubuklatin ko ang libro ng aking nakaraan - naks, huwag masyadong ma-overwhelm, etching lang yan - mapapabahing ako ng todo-todo. Natural, masyado nang maalikabok ang librong 'yun, if ever, kasi matagal nang nakatago sa baul. Imagine-in niyo na lang kung gaano ka-brittle ang mga pahina, kung ano ang amoy nito mula sa pagkaka-imbak. I'm sure mapapabahing rin kayo.

Pero sa isang banda, napaka-nostalgic ng feeling habang binubuklat mo ang bawat pahina, don't you think? Isipin mong nakasalampak ka sa sahig, mag-isa ka lang, malamyos na pumapailanlang sa kuwarto mo ang madamdaming musika. Mapapangiti ka habang unti-unting rumaragasa ang alaala ng nakaraan. Hindi mo mapapansin na matatangay ka sa agos ng mapanganib na paghaharaya.

Mga anim na taong gulang lamang ako noon. Ayaw kong umalis mula sa pagkakatayo sa pintong nagdudugtong sa sala at kusina. Mahigpit ang pagkakahawak ko sa pader. Sa sala, unti-unting numinipis ang pasensya ng ninang ko, kanina pa ang pag-amo niya sa 'kin. "Pumarine ka na sa sala kasi magbibihis ang ninong mo." Hindi ko lubos maisip kung ano ang masama sa puwesto ko. Nakatalikod naman ako sa kusina. May pagkasuwail na ako noon pa man. Ayaw kong tuminag.

Bagong ligo ang ninong ko. Sa probinsya, hindi uso ang banyo. Hindi rin uso ang tuwalya. Ang pagpapalit ng basang damit ay ginagawa sa kusina. Walang imik si Ninong , pero alam kong nag-iinit na rin ang ulo niya. Umiyak ako. Higit siguro sa kawalang katarungan ng sitwasyon kesa sa takot.

Pero hindi pa rin ako umalis mula sa pagkakayakap sa pinto. Umalagwa ang sinturon ni Ninong. Hindi ko mabilang ang hagupit niyon sa aking puwet. Sa sala, walang imik si Ninang. Naghahalo ang awa at pagtataka sa mukha niya. Pagtataka, dahil hindi niya maintindihan kung bakit ayaw kong umalis sa may pintuan.

Ang ninong ko ang unang lalaking pinagpantasyahan ko. Nang maulila kami ng mga kapatid ko, napunta ako kina Ninang. Dahil wala silang anak ni Ninong, ako ang itinuring nilang supling. Ramdam ko na noon pa na medyo mabigat ang loob ni Ninong sa 'kin. Hindi ko alam noon kung bakit. Siguro'y ang presensya ko ang laging nagpapaalala sa kanya na hindi siya makabuo ng tulad ko. Matagal na nilang gustong magkaanak ni Ninang pero kahit anong subok, wala ring nangyari.

Naging saksi ako ng kanilang mga 'pagsubok.' Sa mga gabing akala nila'y tulog na ako, naririnig ko ang langitngit ng katre. Nakatatak sa memorya ko ang kakaibang tunog na pumukaw ng aking interes. Sa dilim ay nakakalikha ako ng mga gumagalaw na imahe - ang ninong ko sa ibabaw ng ninang ko.

Magandang lalaki si Ninong. Nagmula siya sa lahi ng matatangkad at matatangos ang ilong. Sa baryo, pansin ng lahat ang pantay niyang mga ngipin. Masipag at responsable pero may pagka-babaero at, binibiro ng mga kabarkada na baog. Sayang lang daw ang gandang lalaki niya kung wala siyang mapagpasahan ng lahi.

Alam na rin marahil ni Ninong ang kakaibang dugong nanalaytay sa ugat ko kaya maingat siya. Ni hindi ko siya nakitang nakahubad. May mga pagkakataong tumatambay ako sa itaas ng punong mangga sa tabi ng bahay kapag tanghali para mahuli siyang umiihi pagkagising sa siesta, pero palagi niya akong napapansin.

Sa tanang buhay ko, hindi ko siya nasilipan.